In 1989, de 7-jarigeDave Diggsin de rij voor Oakland's Grand Lake Theatre, zijn geboorteplaats multiplex, om te zien "De kleine Zeemeermin' met zijn vader, Dountes.
“Het moet openingsweekend zijn geweest. De lijn wikkelde zich om het blok, 'herinnert Diggs zich. "Ik herinner me dat ik van Scuttle hield, dacht dat hij gewoon het grappigste was dat ik tot dan toe had gezien, en dat ik van de liedjes hield."
Dertig jaar later is Diggs een Tony- en Grammy-winnende acteur, rapper en filmmaker, vooral bekend van 'Blindspotten” (zowel de film uit 2018 als de Starz-serie) en “Hamilton”, waar hij het Broadway-publiek in verrukking bracht door zijn unieke stempel te drukken op Thomas Jefferson en de markies de Lafayette. Na avond aan avond die historische figuren te hebben gespeeld, zou je je kunnen voorstellen dat hij er geen moeite mee zou hebben om een ander bekend personage aan te nemen - de calypso-zingende krab Sebastian in Disney's live-action "The Little Mermaid", die op 26 mei wordt geopend.
Maar de onzekerheden van Diggs - net als de aanhoudende zorgen van Sebastian - kregen bijna de overhand. Toen zijn vertegenwoordigers belden om te zeggen dat regisseur Rob Marshall wilde dat hij auditie deed, probeerde Diggs te slagen, in de overtuiging dat de filmmakers alleen maar vroegen om aardig te zijn. Na een paar scènes en liedjes te hebben getraind met Marshall en producer John DeLuca, dacht hij nog steeds niet dat hij de rol zou krijgen. "Het duurde lang om te registreren", geeft Diggs toe.
Dat komt omdat wanneer hij zich Sebastian voorstelde, Diggs de bariton met Jamaicaans accent van toneel- en schermster Samuel E. Wright zou horen. "Die uitvoering is iets dat bij mij past", zegt Diggs verwonderd over het vooruitzicht van een gedeelde erfenis met de acteur die de rol in de geanimeerde klassieker uit 1989 vertolkte. "Ik weet niet of deze [versie] zo gaat werken voor kinderen - we zullen zien."
Toen hij zijn angsten eenmaal had overwonnen, dook Diggs in het creëren van het personage - zoals hij doet voor ons Zoom-gesprek uren voor de première van de film in het VK. Voor de gelegenheid draagt hij een dieprood pak met een zeebodempatroon en een visgraat broche op zijn jasje. Hij zegt dat hij gedetailleerd en weloverwogen was bij het ontwikkelen van het accent voor Sebastian. Als eerbetoon aan de prestaties van Wright komt zijn schaaldier ook uit het Caribisch gebied. Maar de stem heeft een Trinidadiaans tintje, beïnvloed door wijlen toneelschrijver Tony Hall, een inwoner van het eiland, die Diggs leerde over de geschiedenis van de calypso voordat hij stierf in 2020.
"Vocaal is het een knipoog naar de Sebastian die iedereen kent en liefheeft, maar waar mijn stem ook toe in staat is, zowel zingen als spreken", zegt Diggs. "Het was dit proces van dingen uitproberen met de verschillende coaches om iets te krijgen dat overeenkomt met wie deze krab is."
De sleutel tot de persoonlijkheid van het personage is zijn muzikale vaardigheid. Zeker, Ariel - de titulaire zeemeermin - is de ster, maar Sebastian steelt de show met twee grote nummers, "Under the Sea" en "Kiss the Girl." Bovendien schreven componist Alan Menken en tekstschrijver Lin-Manuel Miranda (Diggs' medespeler en bedenker van 'Hamilton') een nieuw nummer, 'The Scuttlebutt', met daarin Scuttle (Awkwafina) en Sebastian in een live-actieversie. speed-rap cadans als grote finale. Gezien hun bekendheid was het gemakkelijk om die track bij elkaar te krijgen, waarbij Miranda de essentie van Diggs 'bars via Facetime vanaf een luchthaven afleverde.
"Zijn spraakpatronen komen me zo bekend voor", legt Diggs uit. “Rapmuziek, voor mensen die geen rapmuziek maken, voelt als een goocheltruc. Maar het is net als al het andere.” Hij geeft het leeuwendeel van de lof aan Awkwafina en zegt dat zij al het zware werk heeft gedaan. "Haar optreden is krankzinnig - om te doen wat ze doet met die stem en al die karakteriseringen", voegt hij eraan toe. “De rapbattle [tussen ons] aan het einde is gewoon de kers op de taart, als snoep. Het kostte niet veel werk.”
"Onder de zee," was echter bijzonder ontmoedigend gezien het feit dat Diggs geen getrainde zanger is. "Ik was er supernerveus over", geeft Diggs toe, maar tijdens de repetities moedigden Marshall en Menken hem aan om het zijn eigen te maken. "Als ik ooit iets deed dat afweek van het origineel, zouden Alan en Rob glimlachen" - zijn signaal om door te gaan. Wat betreft het opnemen van het nummer met Halle Bailey - Ariel zorgt voor achtergrondzang in het bijgewerkte arrangement - Diggs heeft één woord: "Unfair."
"Je concurreert niet met die stem", zegt Diggs grinnikend. "Ze was toevallig in de kamer toen we aan het opnemen waren, en [Menken] had zoiets van 'Ga naar binnen en riff.' Ik zei: 'Kom op man, echt waar? Mag ik even?’ Maar het is mijn favoriete deel van het nummer.”
Er was ook wat extra druk, aangezien Diggs klaar was met het opnemen van de track op 20 maart 2020, met de COVID-19-lockdown op de loer. "Dat was het laatste wat ik moest doen", herinnert hij zich. "Mijn partner had zoiets van: 'Je moet in het vliegtuig stappen, ze gaan de grenzen sluiten.'" Zoals de meeste mensen in die tijd, dacht hij dat het maar een paar weken zou duren en dan meteen weer aan het werk. . In plaats daarvan zegt hij: "Dat was de laatste keer dat ik muziek mocht uitvoeren tot dit jaar toen mijn band [de experimentele hiphopgroep Clipping] weer op tournee ging."
Dit interview komt natuurlijk te midden van een ander soort afsluiting, terwijl de schrijvers verder marcheren. Naast Rafael Casal is Diggs de co-creator van Starz's "Blindspotting", die de gebeurtenissen van de film uit 2018 volgt en waarin Jasmine Cephas Jones schittert. "Ik ben echt trots op dit seizoen", zegt hij over de show. Diggs maakte een cameo in de aflevering van 12 mei - een ambitieus uur geregisseerd door Casal dat zijn personages in een spaghettiwestern plaatste - en de finale van seizoen 2 wordt uitgezonden op 26 mei, dezelfde dag dat "The Little Mermaid" in de bioscoop komt.
Sinds 'Hamilton' heeft Diggs eersteklas tv-rollen verzameld, waaronder 'Snowpiercer', 'Black-ish', 'Central Park', 'The Get Down' en 'The Good Lord Bird'. Maar de laatste tijd maakt hij films, een overgang die hij omarmt. "Het is leuk om deze dingen te doen die ingeperkt zijn, waarbij ik elke keer een geheel nieuwe voorstelling kan maken", zegt hij opgewonden.
Eerder dit jaar,Verscheidenheid exclusief gerapporteerddat Diggs een hoofdrol kreeg in Andrew Stantons live-action scifi-film "In the Blind of an Eye", tegenover Kate McKinnon en Rashida Jones, en hij heeft nog een paar andere films in de verschillende stadia van ontwikkeling. Bovendien maakt Diggs deel uit van een all-star stemmencast voor de derde film van de "Trolls"-franchise, "Trolls Band Together", die in november uitkomt. Hij vertolkt Spruce, broer van en BroZone-bandmaat met Justin Timberlake's Branch.
"Waar ik me het hele jaar echt bewust van ben geweest, is dat ik me echt gelukkig voel dat er zoveel geweldig schrijven is", zegt Diggs. "En als aanhanger van de WGA is het gewoon belangrijk om erop te wijzen dat dit spul niet bestaat zonder deze scripts, dus we moeten deze overeenkomst uitwerken en ervoor zorgen dat schrijvers eerlijk worden gecompenseerd."
Dat brengt ons terug bij "The Little Mermaid" - aangepast door David Magee van het originele verhaal van Hans Christian Anderson en het scenario van de animatiefilm van Ron Clements. "Elke ervaring is additief", zegt Diggs over zijn manier van werken. "Elke keer dat je iets doet, houd je er hopelijk stukjes van bij je terwijl je doorgaat met het volgende." In dit geval was zijn grote afhaalpunt het belang van het bevorderen van een gevoel van realisme op de set, zelfs bij een productie van deze omvang.
Een maand voordat het filmen begon, verzamelde Marshall de cast in Londen om te repeteren, net zoals het gezelschap van een toneelmusical dat zou doen. Hij wilde dat ze echte relaties zouden opbouwen, zodat hun chemie op het scherm tot leven zou komen. Op de eerste dag presenteerde hij alle toeters en bellen die de film met zich mee zou brengen: visualisaties van hoe de onderwaterwereld en de verschillende personages eruit zouden zien; de choreografie van muzikale nummers als "Under the Sea"; en hoe de acteurs hun draadinstallaties zouden navigeren om als zeemeerminnen te zwemmen.
Toen deed de regisseur iets buitengewoons. "We gingen een kamer binnen en begonnen te repeteren op sets van kartonnen dozen", herinnert Diggs zich. “Hij maakte het meteen zo klein en behapbaar, en vanuit procesperspectief is het hoe alles gemaakt moet worden.”
Voor Diggs ging het maken van kunst altijd over het creëren van iets dat echt aanvoelt voor alle betrokkenen. Dat was gemakkelijk toen hij aan onafhankelijke films en andere kleinschalige producties werkte, die projecten waarbij de ervaring die je hebt op het scherm wordt weerspiegeld, want dat is alles wat er is.
"Het hoefde niet waar te zijn in zoiets groots, maar Rob benaderde het project zeker met dezelfde geest", zegt Diggs. "Alle liefde en vreugde die we in die kamer voelden, voelt alsof het op het scherm wordt geprojecteerd en uitvergroot."
Diggs was eindelijk getuige van de vruchten van hun onderzeese werk tijdens de première van de film in Los Angeles. Het kijken naar de fotorealistische musical voelde als een zintuiglijke overbelasting. "Ik huilde elke keer dat Halle haar mond opendeed", zegt hij. Tijdens de scène "Under the Sea" was hij te gefascineerd door de CGI-zeester - wiens beweging was gebaseerd op dansers van het gezelschap Alvin Ailey - om zijn eigen zang te bekritiseren: "Ik was zo overweldigd dat het moeilijk was om me te concentreren. Het was adembenemend."
Maar hij krijgt al lovende kritieken van de kinderen in zijn leven. De 6-jarige dochter van zijn beste vriend, die de première bijwoonde, vertelde hem hoe grappig ze Sebastian vond, zegt Diggs opgelucht.
Wat toekomstige musicals betreft, laat Diggs het stromen. "Ik heb mijn carrièredoelen zo lang geleden overtroffen", zegt hij. “Ik zit in deze zeldzame positie voor een artiest waar ik het gevoel heb dat ik al een hele tijd in een overwinningsronde zit. Ik voel me heel, heel gelukkig en kan constant verrast worden door wat er van me gevraagd kan worden, zoals een iconische krab spelen.